رطوبت نسبی

آب در هر شکل و حالتی که باشد در رشد گیاهان به شدت مؤثر است. انباشتگی بیش از حد آب و باتلاقی شدن زمین که ناشی از عدم زهکشی و جمع آوری آبهای زاید است، تعرق و از دست رفتن آب گیاه و بالاخره تبخیر و کاهش مقدار آب که شرایطی تحت عنوان خشکی به وجود می آورد از پدیده هایی هستند که برای زندگی و حیات گیاه بشدت خطرناک می باشند. همانگونه که گیاه نیازمندی خود را به دما در حدی که حیات آن را اداره کند نشان می دهد و آن را به صورتی که فعالیت های فیزیولوژیکی گیاه را پیش ببرد طلب می کند. در مورد آب نیز دقیقاً نظیر دما عمل می کند و آن را تا حدی که حیات آن را میسر کند طلب می نماید. بنابراین اگر مقدار آب از حد مطلوب کمتر یا بیشتر باشد اختلالات زیستی در آن به وجود آورده و آن را با مشکل مواجه می سازد( بدری فر ، 1381 ،60 ).

نسبت مقدار آب موجود در جو حداکثر مقدار آبی که جو می تواند در همان شرایط کسب نماید رطوبت نسبی یا نم نسبی گفته می شود و به صورت درصد بیان می شود. بالا بودن نم نسبی منحصر به وقوع پدیده شبنم و مجاورت با دریا باعث افزایش نم نسبی شده است. بالا بودن نم نسبی باعث کاهش نوسان دمای روزانه و ماهانه و سالیانه خواهد شد. بطور کلی شهرستان لنگرود بالاترین مقادیر نم نسبی کشور را به خود اختصاص داده است. از طرفی بالا بودن نم نسبی ضایعات خوردگی و پوسیدگی را تشدید می کند. بررسی میزان رطوبت در طی دوره آماری 13 ساله نشان می دهد که حداقل میزان رطوبت نسبی در مرداد ماه به میزان 74 درصد و بیشترین میزان رطوبت نسبی در اسفند ماه به میزان 7/82 درصد بوده است، و میانگین رطوبت نسبی سالانه نیز 2/79درصد بدست آمده است.

بدین ترتیب دامنه نوسانات این پارامتر در لنگرود حدود 10 درصد و حاکی از درصد بالای رطوبت در کلیه ماه های سال است.

جدول(6 ـ 3 )درصد میانگین رطوبت نسبی لنگرود طی دوره ( 1392 ـ 1380 )

منبع: اداره هواشناسی لاهیجان

جدول(7 ـ 3 ) میانگین 13 ساله بارندگی، درجه حرارت و رطوبت ( 1392 ـ 1380 )

منبع: ایستگاه هواشناسی لاهیجان