پایان نامه ارزیابی محافظه کاری از طریق مدل باسو و سرمایه در گردش

امروزه مدیریت سرمایه در گردش که همان مدیریت بر منابع و مصارف جاری جهت حداکثر⁪سازی ثروت سهامداران است به⁪عنوان بخشی از وظیفه مدیریت مالی دارای اهمیت ویژه می⁪باشد. اغلب تحقیقات گذشته بر تصمیمات بلند⁪مدت مالی مدیران شرکت⁪ها متمرکز شده است. به⁪ویژه محققان در میان موضوعات مختلف به تجزیه⁪و⁪تحلیل ساختار مالی، سرمایه⁪گذاری در دارایی⁪های ثابت و سهام شرکت⁪ها پرداخته⁪اند. در حالی که سرمایه⁪گذاری در دارایی⁪های جاری و استفاده از منابع مالی کوتاه⁪مدت یعنی همان سرمایه در گردش چندان مورد توجه قرار نگرفته است.
حدود 60 درصد از وقت مدیران مالی صرف تعیین نوع و حجم سرمایه در گردش می⁪گردد، شرکت⁪ها می⁪توانند با بکارگیری استراتژی⁪های گوناگون در رابطه با مدیریت سرمایه در گردش میزان نقدینگی شرکت را تحت تأثیر قرار دهند. این استراتژی⁪ها را میزان ریسک و بازده آن⁪ها مشخص می⁪نماید. مدیران سرمایه در گردش به دو دسته محافظه کار و جسور تقسیم می⁪شوند (Deloof,2003).
استراتژی محافظه⁪کارانه در مدیریت سرمایه در گردش باعث می شود قدرت نقدینگی بیش از حد بالا برود. مدیر در این نوع استراتژی می⁪کوشد تا مقدار زیادی دارایی جاری نگهداری کند که نرخ بازده آن⁪ها پایین است؛ از این رو شرکت⁪هایی که چنین استراتژی داشته باشند به اصطلاح دارای ریسک و بازده اندک خواهند بود (Emery,1987). تحقیقات دربارۀ محافظه⁪کاری ابتدا در سال 1993 توسط واتس صورت گرفت. در سال⁪های اخیر استانداردهای حسابداری از محافظه⁪کاری در حسابداری فاصله گرفته است. حسابداران به⁪طور سنتی محافظه⁪کاری را از طریق قاعده⁪ی “هیچ سودی را پیش⁪بینی نکن، اما همه زیان⁪ها را پیش⁪بینی کن” بیان کرده⁪اند. باسو این قاعده را به معنی تمایل حسابدارن در الزام به وجود درجۀ بالاتری از تأییدپذیری در هنگام شناسایی اخبار خوب و سودها نسبت به اخبار بد و زیان⁪ها تفسیر می⁪کند. برخی محافظه⁪کاری را به⁪طور وسیع⁪تر، ترجیح رویه⁪های حسابداری که باعث گزارش ارزش پایین⁪تری برای حقوق صاحبان سهام می⁪شود، تفسیر کرده⁪اند. به⁪طور مثال، بلکویی(1985) ادعا می⁪کند که محافظه⁪کاری”دلالت بر این موضوع دارد که ترجیحاً کمترین مقادیر برای دارایی⁪ها و درآمدها و بیشترین مقادیر برای بدهی⁪ها و هزینه⁪ها باید گزارش شوند”.
بکارگیری استراتژی⁪های گوناگون در رابطه با تعیین حجم و ترکیب سرمایه در گردش میزان نقدینگی شرکت را تحت تأثیر قرار می⁪دهد. از جملۀ استراتژی⁪های مدیریت سرمایه در گردش استراتژی محافظه⁪کارانه می⁪باشد. لذا در تحقیق حاضر رابطه⁪ی بین محافظه⁪کاری و سرمایه در گردش جهت تعیین اینکه آیا محافظه کاری در ارائه اطلاعات تأثیری در تعیین حجم و ترکیب سرمایه در گردش به⁪عبارتی در انتخاب استراتژی مدیریت سرمایه در گردش دارد، مورد بررسی قرار گرفته تا ضمن ارائه روزنه⁪ای در راستای آشنایی با مسائل مالی، راه⁪حلی برای اتخاذ تصمیمات صحیح باشد.
1-2 بیان موضوع
موضوع تحقیق ما عبارت است از:
«تعیین رابطه بین محافظهکاری و سرمایه در گردش بین شرکت های عضو در بورس اوراق بهادار تهران»
سرمایهگذاران به عنوان اصلیترین تأمینکنندگان منابع شرکت ها متقاضی اطلاعات کامل و درست شرکت ها هستند. اطلاعات حسابداری در صورت های مالی متجلی میگردد، سرمایهگذاران همیشه به طور ثابت و یکنواخت از اطلاعات حسابداری استفاده میکنند بدون آنکه این اطلاعات را از نظر تغییرات انجام شده در روش های حسابداری تعدیل کنند و یا به نحوه محاسبه آن توجهی داشته باشند(هندریکسون، 1982). مدیریت انگیزه دارد با بکارگیری رویههای غیرمحافظهکارانه حسابداری، رشد سود شرکت را ثبات بخشد. این امر باعث افزایش انتظار سهامداران از شرکت در سنوات آتی میگردد(واتز، 2003).
در حسابداری سنتی محافظهکاری به عنوان شناسایی سریع زیان ها و شناسایی با تأخیر سودها تعریف شده است، پیشبینی سودها به معنی شناسایی سودها پیش از وجود ادعای قانونی نسبت به درآمدهایی که موجب ایجاد آنها شده و تأییدپذیر بودن آن درآمدها است. محافظهکاری بیانگر این نیست که تمام جریان های نقدی مربوط به درآمد باید پیش از شناسایی سود(برای مثال شناسایی فروش های نسیه)دریافت شوند، بلکه باید این جریان های نقدی تأییدپذیر باشند. در ادبیات تجربی این ضربالمثل به صورت«تمایل حسابداران جهت نیاز به درجه بالاتری از تاییدپذیری برای شناسایی اخبار خوب به عنوان سود، نسبت به شناسایی اخبار بد به عنوان زیان»تفسیر شده است(باسو، 1997). محافظهکاری درجه تاییدپذیری نامتقارنی را برای شناسایی سودها و زیان ها ضروری میداند. با این تفسیر میتوان محافظهکاری را درجهبندی نمود. بدین معنی که هرچه تفاوت درجه تاییدپذیری مورد نیاز برای سودها بیشتر از زیان ها باشد محافظهکاری نیز بیشتر خواهد بود. به این گونه تفسیر از محافظهکاری «تاییدپذیری متفاوت» گفته میشود(کردستانی و امیربیگی، 1387).
محافظهکاری در حسابداری به معنای تاییدپذیری متفاوت اخبار خوب و بد است، منظور از اخبار خوب بازده مثبت سهام یا رویدادهایی است که منجر به افزایش سود میشوند، و منظور از اخبار بد بازده صفر یا منفی سهام است که منجر به کاهش سود میشوند، که بدین ترتیب محافظهکاری را رویه کاهش سود و کمتر نشان دادن دارایی ها در پاسخ به اخبار بد و در مقابل عدم افزایش سود و بیشتر نشان دادن دارایی ها در مقابل اخبار خوب تعریف نمودهاند(باسو، 1997 ). تهیه صورت های مالی محافظهکارانه بر قابلیت اتکاء اطلاعات حسابداری میافزاید، محافظهکاری توانایی سود حسابداری برای انعکاس سود اقتصادی(بازده مثبت سهام) و زیان اقتصادی(بازده منفی سهام)را نشان میدهد. تأکید محافظهکاری بر تمایز قائل شدن بین بازده مثبت و منفی سهام(سود و زیان اقتصادی)است(باسو،1997). انتظار میرود رعایت محافظه کاری در ارائه صورت های مالی بر تعیین ترکیب سرمایه در گردش موثر واقع گردد.
مدیریت سرمایه در گردش که عبارت است از تعیین ترکیب سرمایه در گردش شامل دو نوع استراتژی محافظه کارانه و استراتژی جسورانه می باشد. استراتژی محافظه کارانه در مدیریت سرمایه در گردش باعث خواهد شد که قدرت نقدینگی بیش از حد بالا برود. در اجراء سیاست محافظه کارانه سعی می شود که ریسک ناشی از ناتوانی بازپرداخت بدهی های سر رسیده شده به پائین ترین حد برسد. مدیر، در این نوع استراتژی، می کوشد تا مقدار زیادی دارائی جاری (که نرخ بازده آنها پائین است) نگه دارد، از این رو، شرکت هائی که چنین استراتژی ای داشته باشند به اصطلاح دارای ریسک نقدینگی و بازده اندک خواهند بود. مدیر سرمایه در گردش با استراتژی جسورانه می کوشد تا با داشتن کمترین میزان دارائی جاری، از بدهی های جاری بیشترین استفاده را ببرد و شرکت را به این گونه اداره کند. در اجراء این استراتژی، ریسک نقدینگی بسیار بالا خواهد رفت و شرکتی که این استراتژی را به اجراء درآورد، بارها در وضعیتی قرار می گیرد که نمی تواند بدهی های سر رسید شده را بپردازد. از سوی دیگر، چون حجم دارائی های جاری به پائین ترین حد می رسد، نرخ بازده سرمایه گذاری بسیار بالا می رود (البته اگر شرکت ورشکست نشود). شرکت هائی که استراتژی جسورانه در پیش می گیرند ریسک بالائی را می پذیرند و نرخ بازدهی آنها بالا است. شرکت ها می توانند در اداره امور دارائی های جاری و بدهی های جاری، استراتژی های گوناگونی به کار ببرند. با ترکیب این استراتژی های گوناگون می توان سیاستی را در پیش گرفت که سرمایه در گردش به حد مطلوب برسد.

1-3 بیان مساله تحقیق
در هر نوع سرمایه⁪گذاری، سرمایه⁪گذار به⁪دنبال کسب بازده از سرمایه⁪گذاری است. سرمایه⁪گذار سعی دارد که از مقدار آتی بازده سهام شرکت⁪ها اطلاعاتی کسب کند. یکی از عواملی که بر بازده سرمایه⁪گذاری سهامداران، تأثیر مستقیم دارد، سیاست⁪های سرمایه در گردش می⁪باشد (پی⁪نوو، ترجمه جهانخانی و پارسائیان، 1384).
شرکت⁪ها می⁪توانند با به⁪کارگیری استراتژی⁪های گوناگون، در رابطه با مدیریت سرمایه در گردش، میزان نقدینگی شرکت را تحت تأثیر قرار دهند. این استراتژی⁪ها را میزان ریسک و بازده آن⁪ها مشخص می⁪کند. طبق “فرضیه تقاضا برای گزارش⁪گری مالی”، میزان محافظه⁪کاری شرکت ها در گزارشگری مالی پس از درج نام آن⁪ها در فهرست نرخ⁪های بورس نسبت به قبل آن که مالکیت خصوصی یا عمومی خارج از بورس است، با هدف بهبود کیفیت گزارشگری مالی افزایش می⁪یابد. بعبارت دیگر، انتظار می⁪رود درجه محافظه⁪کاری در گزارشگری مالی شرکت⁪های پذیرفته شده در بورس بالاتر باشد که مورد تقاضای سرمایه⁪گذاران عمومی است، یعنی کسانی که نسبت به سرمایه⁪گذاران خصوصی با ناقرینگی اطلاعاتی بیشتری مواجه⁪اند. یکی از مسائل و موضوعاتی که شرکت⁪های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار با آن مواجه⁪اند تعیین ساختار بهینه سرمایه در گردش و در عین حال محافظه⁪کاری⁪های لازم در خصوص ارائه صورت⁪های مالی، می⁪باشد.
رویه⁪های محافظه⁪کارانه به عنوان عاملی مؤثر بر فعالیت⁪های مالی و تصمیم⁪گیری محسوب می⁪گردد و رویه⁪های انتخابی توسط مدیریت عملکرد آن⁪ها را تحت تأثیر قرار می⁪دهد. استراتژی محافظه⁪کارانه در مدیریت سرمایه در گردش باعث خواهد شد که قدرت نقدینگی بیش از حد بالا برود. در اجرای سیاست محافظه⁪کارانه سعی می⁪شود که ریسک ناشی از ناتوانی بازپرداخت بدهی⁪های سر رسیده شده به پائین⁪ترین حد برسد. مدیر، در این نوع استراتژی، می⁪کوشد تا مقدار زیادی دارائی جاری (که نرخ بازده آن⁪ها پائین است) نگه دارد، از این⁪رو، شرکت⁪هائی که چنین استراتژی⁪ای داشته باشند به اصطلاح دارای ریسک نقدینگی و بازده اندک خواهند بود. مدیر سرمایه در گردش با استراتژی جسورانه می⁪کوشد تا با داشتن کمترین میزان دارائی جاری، از بدهی⁪های جاری بیشترین استفاده را ببرد و شرکت را به این⁪گونه اداره کند. در اجرای این استراتژی، ریسک نقدینگی بسیار بالا خواهد رفت و شرکتی که این استراتژی را به اجراء درآورد، بارها در وضعیتی قرار می⁪گیرد که نمی⁪تواند بدهی⁪های سر⁪رسید شده را بپردازد. از سوی دیگر، چون حجم دارائی⁪های جاری به پائین⁪ترین حد می⁪رسد، نرخ بازده سرمایه⁪گذاری بسیار بالا می⁪رود (البته اگر شرکت ورشکست نشود).
شرکت⁪هائی که استراتژی جسورانه در پیش می⁪گیرند ریسک بالائی را می⁪پذیرند و نرخ بازدهی آن⁪ها بالا است. شرکت⁪ها می⁪توانند در اداره امور دارائی⁪های جاری و بدهی⁪های جاری، استراتژی⁪های گوناگونی به⁪کار ببرند. با ترکیب این استراتژی⁪های گوناگون می⁪توان سیاستی را در پیش گرفت که سرمایه در گردش به حد مطلوب برسد (Emery 1987).

در این تحقیق بدنبال پاسخ به این پرسش هستیم که:
“چه رابطه⁪ای بین محافظه⁪کاری و سرمایه در گردش در شرکت⁪های قلمرو تحقیق وجود دارد؟”

1-4 اهمیت و ضرورت انجام تحقیق
در مورد محافظهکاری و معیارهای سنجش آن تا کنون تحقیقهای زیادی انجام گرفته ولی در مورد تاثیر محافظهکاری بر سرمایه در گردش(مخصوصاٌ در ایران) تحقیقی انجام نگرفته است. در ضمن برای اندازهگیری تاثیر محافظهکاری بر سرمایهدر گردش، نیز بایستی روش ها و مدلهای اندازهگیری مناسبی وجود داشته باشد. تحقیقهای زیادی در مورد محافظهکاری شرکت ها و عوامل موثر بر این متغیر انجام شده است ولی تا کنون تحقیقهای چندانی در زمینه تاثیر آن بر سرمایه در گردش در ایران انجام نشده

است و این تحقیق چشم انداز جدیدی برای تحقیقهای آتی می باشد. همچنین این تحقیق باعث بسط تحقیقهای انجام شده مربوط به سرمایه در گردش در کشورمان می شود و نتایج مربوط به آن میتواند برای مدیران شرکت ها و سرمایه گذاران و تحقیقگران مفید باشد که آن ها را می توان به شکل زیر بیان نمود :

مقایسه رابطه محافظهکاری و اجزای آن با سرمایه در گردش در ایران موضوع جدیدی است که نیازمند تحقیقات گسترده در این رابطه است. و ضمن ایجاد اطمینان به صاحبان پس انداز یا سرمایهگذاران در مورد اقلام ترازنامهای شرکتهای قلمرو تحقیق به انتخاب مناسب سهام با توجه به اقلام گزارش شده صورتهای مالی برای سرمایهگذاران کمک شایانی میکند.
سرمایه در گردش شرکتها اطلاعات مفیدتری از میزان نقدینگی و توانایی شرکت در بازپرداخت تعهدات ، در اختیار شرکتهای اعطا کنندهی فروش اعتباری و بانکها(سرمایهگذاران) قرار میدهد.
محافظهکاری به عنوان با اهمیتترین اصل حسابداری جایگاهی بسیار با اهمیت در اذهان حسابداری داشته و حسابداران را قادر میسازد تا در مقابل خواسته های مدیریت که قصد پنهان کردن اخبار بد، که موجب کاهش سود و مزایای مدیران می شود مقاومت کند و مورد حمایت بسیاری از محققین و حسابداران میباشد.
معطوف کردن نظر سرمایهگذاران و اعتباردهندگان به نتایج بررسی تاثیر محافظهکاری بر سرمایه در گردش شرکت های قلمرو تحقیق برای تصمیمگیری در امر سرمایهگذاری.
بررسی یک بعد از ابعاد تاثیر محافظهکاری بر سرمایه در گردش.
معطوف کردن توجه تحقیقگران به عوامل موثر بر ساختار سرمایه.
محافظهکاری- احتیاط به عنوان یکی از اصول محدودکننده بر میزان ساختار سرمایه در گردش از طریق شناسایی دیرتر داراییها و سود و گزارش به موقع زیان میتواند به عنوان مکانیسمی برای کنترل انگیزه های مدیریت برای گزارش بیش از واقع موثر باشد. لذا این تحقیق میتواند برای مدیران، سهامداران بالفعل و بالقوه، تحلیلگران و مشاوران مالی و اعتبار دهندگان برای ارزیابی وضعیت مالی و تداوم رشد فعالیت شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مفید باشد.

1-5 اهداف تحقیق
هدف اصلی:
تعیین رابطه بین محافظه⁪کاری از طریق مدل باسو و سرمایه درگردش شرکت⁪های قلمرو تحقیق.
اهداف فرعی:

تعیین رابطه بین محافظه⁪کاری از طریق مدل باسو و دارایی⁪های جاری شرکت⁪های قلمرو تحقیق.
تعیین رابطه بین محافظه⁪کاری و بدهی⁪های جاری شرکت⁪های قلمرو تحقیق.

1-6 سؤالات تحقیق
سؤال اصلی:
چه رابطه⁪ای بین محافظه کاری از طریق مدل باسو و سرمایه در گردش شرکت⁪های قلمرو تحقیق وجود دارد؟
سؤالات فرعی:

چه رابطه⁪ای بین محافظه⁪کاری از طریق مدل باسو و دارایی⁪های جاری شرکت⁪های قلمرو تحقیق وجود دارد؟
چه رابطه⁪ای بین محافظه⁪کاری از طریق مدل باسو و بدهی⁪های جاری شرکت⁪های قلمرو تحقیق وجود دارد؟

– Hendriksen E- S
– Watts, R-
– Basu, S.
– Differential verification.
– Basu, S

موضوعات: بدون موضوع لینک ثابت

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب