باد

بادهای غالب در سطح شهرستان لنگرود به سه دسته تقسیم می شوند که شامل باد های غربی، شمالی غربی و شمال شرقی می باشند.

جهت وزش باد در فصل های بهار و تابستان از سمت شمال و شمال شرقی و از غرب به شرق می باشد. در فصل پاییز و زمستان جبهه های غرب و جنوب غربی موجب بارندگی می گردد. عامل اصلی ریزش باران در این منطقه بادهای خشک شمال شرقی است که در هنگام عبور از دریا رطوبت را جذب و در برخورد با ارتفاعات به صورت باران آن را از دست می دهد، حداکثر سرعت باد 16 گره و حداقل آن 2 گره می باشد بر اساس اطلاعات ایستگاه هواشناسی لاهیجان جهت وزش باد در شش ماه اول سال غرب و جنوب شرقی و در شش ماه دوم سال جنوب شرقی و شمال شرقی می باشد.

باد یکی دیگر از عوامل اقلیمی است که روی فعالیت های کشاورزی و زندگی گیاهی تأثیر می گذارد. باد قبل از هر چیز با قابلیتی که از لحاظ افزایش قدرت تبخیر دارد، تغییراتی را در حجم آب موجود در محیط ایجاد کرده و موجب نقصان و کاهش آن می شود.شدت بخشیدن بر عمل تبخیر از تأثیرات مستقیم و مهم باد بر زندگی گیاهی است چرا که موجبات خشک شدن شرایط اقلیمی را فراهم می آورد ولی در کنار این اثر مستقیم بعضی تأثیرات غیر مستقیم را نیز دارا می باشد که اکثراً موجب از بین رفتن بعضی از گیاهان می شود( بدری فر، 1381، 65 ).

3 ـ 1ـ 4 ـ 5 ـ تعداد روزهای یخبندان

یخبندان روزی است که دمای آن حتی برای یک لحظه به صفر یا زیر آن نزول کند این پدیده از نظر اقلیمی نقش مهمی در بالا رفتن دما و ذوب برف و بروز سیلابها ایفا می کند. تعداد روزهای یخبندان در سال بطور متوسط برای ایستگاه لاهیجان در سال 93، ( 8) روز در بهمن ماه بوده است. بطور کلی می توان گفت که طول مدت یخبندان زیاد نبوده و اندک بودن تعداد روز های یخبندان باعث کاهش سختی زمستان می گردد.

3 ـ 1 ـ 5 ـ توپوگرافی

از نظر ناهمواری و شکل گیری مورفولوژی آن، این شهرستان را باید به دو بخش جلگه ای و کوهستانی تقسیم کرد: بخش کوهستانی در واقع مشتمل بر شرق دیوشل و کومله می باشد که از حدود صفر شروع می شود و تا غرب دهستان اطاقور و لات و لیل به ارتفاعات حدود 1590 متر می رسد، سرچشمه ابتدایی تنها رودخانه بزرگ شهرستان یعنی شلمانرود در این ارتفاعات قرار دارد.

3 ـ 1 ـ 5 ـ 2 ـ ناحیه جلگه ای

در حد فاصل دریا و کوهپایه های لیلا کوه و کومله که عرض آن کمتر از 15 کیلومتر است، اراضی جلگه ای قرار گرفته است. این اراضی دارای شیب کمتر از 5 درصد و تا ارتفاع 100 متر امتداد می یابد. در این محدوده که شهر لنگرود و کومله و شلمان و همچنین بسیاری از روستاها در آن واقع است، در حدود 9/81 درصد از کل اراضی شهرستان را به خود اختصاص می دهد. بیشترین فعالیت اقتصادی به خصوص کشتزارهای برنج، توتستان در این بخش قرار دارند.

3 ـ 1 ـ 5 ـ 3 ـ  نواحی کوهپایه ای

اراضی کوهپایه ای لنگرود که حدود 16 درصد از مساحت شهرستان را اشغال کرده است دارای شیبی بین 5 تا 30 درصد است و بین جلگه و کوهستان قرار دارد. ارتفاع این اراضی از 100 تا 500 متر متغیر می باشد. بیشتر زمین های این محدوده که در دامنه های عطا کوه قرار دارد و روستاهای دهستان دیوشل در آن استقرار دارند اکثر زیر پوشش باغات چای و در امتداد به سمت کومله تبدیل به باغات مرکبات می شود.

3 ـ 1 ـ 5 ـ 4 ـ  نواحی کوهستانی

اراضی کوهستانی در بخش جنوبی و بعد از حوزه کوهپایه ای و از ارتفاع 500 متر آغاز می شود. این محدوده 1/2 درصد از مساحت شهرستان را به خود اختصاص داده و اراضی دهستان لات و لیل و اطاقور و بخشی از آبادی های دهستان مریدان در آن واقع شده است. مرتفع ترین کوه آن سی سرا کول با ارتفاع 1645 متر در این قسمت قرار داشته و اراضی آن به خصوص در قسمتهای بخش های جنوبی اطاقور و لات ولیل به صورت جنگل هلی تنگ دیده می شود( منصوری، 1388، 25ـ 24 ).

شهر لنگرود و دهستانهای چاف و گل سفید در زیر خط صفر ارتفاعی قرار گرفته اند و در قسمت شرق توسط نوار باند های ساحلی از دریای خزر جدا می شوند. در پشت این باندهای ساحلی با توجه به مورفولوژی عقب نشینی دریای خزر تالاب و استخرهای قدیمی ایجاد شده است که آثار آن از چاف و دریاسر به خوبی مشخص می باشد. این نوار پشت باند ساحلی توسط انسان دستکاری گردید، و از ارتفاع آن کاسته شده است، بدین سبب آب دریا با نوسان بالای خود در نقاطی که مستعد بوده گذشته و منطقه را متحمل خساراتی نموده است. بیشترین خسارات مربوط به نوسان و پیشروی آب متوجه دهستان چاف شده است. چنانچه اقدامات جدی در جهت تثبیت ماسه ها و جلوگیری از برداشت غیر اصولی آنها و نیز ساحل سازی های غیر فنی مبذول نشود مزارع کشاورزی و مناطق مسکونی در معرض خطرهای عظیم قرار خواهد گرفت.( معاونت برنامه ریزی،1390، 1793 ). دهستان چاف و گل سفید از نظر توپوگرافی در شرایط ساحلی و جلگه ای قرار دارد. دهستان دیوشل از نظر توپوگرافی در شرایط جلگه ای و پایکوهی قرار دارد. این دهستان راهی به دریا ندارد. ارتفاع قسمت های جنوبی و جنوب غربی دهستان حداکثر به 200 متر می رسد. دهستان  دریاسر از نظر توپوگرافی در شرایط دشتی و جلگه ای است( جزء در گوشه شمال غربی) که با ارتفاعی حدود 80 متر به دیوشل اتصال یافته است. دهستان مریدان در شرایط جلگه ای و کوهپایه ای قرار دارد، قسمت جنوب غربی و شرقی دهستان با توجه به رسوبهای آبرفتی شلمانرود و حوضه فرعی آن در شرایط دشتی است و قسمت شمال غربی دهستان دارای شرایط کوهپایه ای است که ارتفاع آن از 400 متر تجاوز می کند. دهستان لات و لیل از نظر توپوگرافی در شرایط کوهپایه ای و کوهستانی قرار دارد، حداکثر ارتفاع این دهستان در قسمت های جنوبی به حدود 1590 متر می رسد و دهستان اطاقور نیز از لحاظ توپوگرافی در شرایط کوهپایه ای و کوهستانی قرار گرفته است.( همان منبع، 1853،1833 ) .

خاک شهرستان لنگرود

خاک محیطی طبیعی است جهت حفظ و رشد نباتات. این مهمترین تعریفی بوده است که از آغاز کشاورزی برای خاک وجود داشته است( عفیفی ثابت، 1389، 39).

شهرستان لنگرود که در حاشیه دریای خزر قرار دارد از حاصلخیز ترین مناطق ایران است. از این جهت شناسایی منابع اراضی و خاک ها و ویژگی های آنها از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. بدیهی است شناسایی مشخصات اراضی و خاک ها اساس و پایه ی تعیین قابلیت ها و ظرفیت های موجود اکوتوریستی آن است که با بهره گرفتن از اطلاعات و مشخصات اراضی و خاک های شهرستان می توان بهره برداری صحیحی از منابع خاک این شهرستان کرد. بخش اعظم فعالیتهای کشاورزی و شهرها و مناطق مسکونی این شهرستان در جلگه واقع شده اند.

جلگه ی پست ساحلی شهرستان لنگرود، ناحیه کم عرضی در شرق گیلان است. این ناحیه از جلگه ی گیلان از آبرفت رودهایی که از البرز به سمت دریای خزر جریان دارند، به وجود آمده است. اراضی ساحلی مناطق حد فاصل لنگرود و رودسر تا مرز استان مازندران در این محدوده قرار دارند. فرایند تشکیل خاک در کوهستان نسبتاً سریع است. تضاد شدید آب و هوایی در شب و روز و زمستان و تابستان و لخت بودن سنگ ها در مقابل عوامل بیرونی و عناصر دمایی موجب تخریب سریع آنها شده و به تشکیل خاک کمک می کند.

شرایط خاص اقلیمی این ناحیه به خصوص وضع رطوبت و بارندگی و اعتدال هوا در تشکیل خاک های این منطقه از گیلان نقش عمده ای ایفا نموده اند. تکامل خاک های این شهرستان عمدتاً تحت اثر رطوبت و عمل آب تکوین یافته است. آب موجب شسته شدن مواد محلول و ذرات معلق و حرکت مواد رسی در داخل خاک ها گشته و یا موجب به وجود آوردن ترکیبات مختلف آهن در افق های زیرین خاک گردیده است. شستشوی خاک ها، تخریب انواع سنگ ها، پستی و بلندی، پوشش گیاهی، موجودات زنده ی خاک، زمان و اثرات انسان بر روی خاک ها خصوصاً در شالیزارها موجب پیدایش خاک های متنوعی در محدوده مورد مطالعه  شده اند که در کنار یکدیگر تشکیل و تکامل یافته اند. رسوب های حاصل از فعالیت های فرسایشی و جابه جایی رودخانه ای اکثراً در مصب و دهانه ی رودها به جای می مانند. سواحل دریای خزر و کناره ی ساحلی آن محل رسوبگذاری و انباشت آبرفت به شمار می آید و بدین ترتیب یک دیوار برآمده ساحلی به عنوان مجزا کننده ی اراضی پست ساحلی دریا عمل می نماید. در این اراضی گاه به واریزه های قدیمی ( مخروط افکنه ) بر می خوریم که با شیب عمومی ملایم به شکل پشته های کم ارتفاع و نسبتاً مسطح در آمده اند. در همه جا به استثنای بستر رودها، رسوب ها و خاک های بافت ریز وجود دارد که از نظر کشاورزی بسیار مناسب و مفید است. خاک های دانه ریز به آسانی توسط رود ها و سیلاب ها به دریا حمل و در مصب آنها انباشته می شوند. فرسایش حاصل از امواج دریا دانه های درشت سنگریزه را به ماسه های دانه ریز مبدل نموده و با حرکت و فشار امواج آنها را در شیب تندتری نسبت به جلگه مسطح، و پشت سر خود قرار می دهند. این ماسه ها که در سطح بالاتری نسبت به آب دریا قرار گرفته اند، زهکشی شده و نسیم دریا آنها را خشک و آزاد می نماید( اصلاح عربانی، 1381، 270 ).

خاک های منطقه کوهستانی این شهرستان به تناسب سنگ مادر و ارتفاع آن متفاوت هستند. منشاً پیدایش خاک های کوهپایه ای و کوهستانی عموماً سنگهای آهکی و رسوبی هستند این خاک ها به تناسب شرایط اقلیمی و ارتفاعی خصوصیات متفاوتی دارند. در نواحی کوهپایه ای خاک های قهوه ای جنگلی به دلیل وجود جنگل های پهن برگ خزان در آمیخته با خاکبرگ ( هوموس ) هستند و خاک های کوهپایه ای نسبت به خاک های کوهستانی مراحل تشکیل تندتری دارند. قشر بالایی آن معمولاً با لایه های نازکی از خاکبرگ پوشیده شده است. به دلیل دارا بودن پوشش گیاهی تخریب و فرسایش آن کمتر از نواحی کوهستانی است. منشاً خاک های کوهستانی این شهرستان مستقیماً با سنگ مادر زیرین خود مربوط است.

خاک های کوهستانی به دلیل شیب تند زمین، ضخامت ناچیزی دارند. از این رو استعداد زراعی آنها بسیار پایین است. بخش وسیع کوهستانی منطقه اعم از آنجایی که فاقد جنگل بوده و به صورت علفزارهای کوهستانی در آمده اند با آنهایی که دارای پوشش جنگلی هستند، کماکان به دلیل شیب زیاد و کمبود آب استفاده زراعی ناچیزی دارند( احمدی، 1383، 50 ).

خاک های منطقه به علت واقع بودن در جهت شمالی البرز و شرایط بیو لوژیکی و توپوگرافی مستعد رویشگاه جنگلی را با تیپ های گیاهی مختلف فراهم آورده اند. اراضی اطراف رودخانه دارای خاکهایی عمیق به رنگ قهوه ای مایل به خاکستری با بافت سنگین که بر روی طبقه ای به رنگ خاکستری تیره با بافت متوسط لوم قرار گرفته اند. که بیانگر فعالیت خوب بیولوژیکی می باشد. علت تیره بودن رنگ خاک در این محدوده به خاطر وجود مواد آلی و هوموس فراوان می باشد( عفیفی ثابت، 1389، 40 ).

3 ـ 1 ـ 7 ـ   پوشش گیاهی:

مناطق کوهپایه های شهرستان لنگرود از جنگلهای نوع بلوط، راش و شمشاد، که با جنگلهای اروپا بخصوص بالکان وابستگی و شباهت دارد، پوشیده شده است. با این توضیح که قسمت عمده ای از جنگلهای بخش پایکوهی تراشیده شده و به باغات چای تبدیل شده است.

در تمام شهرستان لنگرود جامعه رویشی بلوط و شمشاد وجود دارد. این مجموعه مختص دشتهای کرانه دریای خزر بوده که دارای خاک ماسه ای و قابل نفوذ می باشد. این خاکها بر اثر بادهای مرطوب که از دریا بسوی خشکی می وزند، تشکیل شده اند. در این جامعه جنگلی و پر پشت دو اشکوب تشخیص داده می شود که اشکوب اول شامل درختان بلند و اشکوب دوم شامل درختان متراکم و مرکب می باشد. شالیزارهای برنج در بخش جلگه ای شهرستان مورد مطالعه به شکل گسترده ای وجود دارند.(شکر گزار، 1385 ،12)

جنگل

جنگل به صورت انبوه و بیشتر در دامنه های شمالی و کو هپایه ای اطراف شهر مشاهده می شود. این جنگلها جزو جنگل های انبوه کشور است و شامل درختانی از نوع ارس، ممرز، راش، بلوط، لرک، آزاد، توسکا، شمشاد و زیتون می باشند. علاوه بر این انواع درختان دیگر به صورت پراکنده، در جنگل های شهرستان لنگرود و در ارتفاعات دیده می شوند که عبارتند از: افرا، نارون، شاه بلوط و چند نوع دیگر.(عفیفی ثابت، 1389، 36)

شهرستان لنگرود دارای 11,671 هکتار جنگل می باشد.برای جنگلهای این شهرستان در قالب سه سری به نامهای پانو، دهجان و خرما، در حوزه های آبخیز 25 و 26 طرح تهیه شده و از سال شروع طرح، فضای بسیار زیادی از جنگلهای مخروبه منطقه جنگلکاری. احیا گردیده است. طرح جنگلکاری پانو با مساحت 3945 هکتار به 30 محوطه کاری تقسیم شده و از سال 1367 بهره برداری از آن آغاز گردیده است. حدود 2666 هکتار آن عرصه قابل بهره برداری است و بقیه با مساحت 1279 هکتار به علت شیب زیاد و عمق خاک حفاظتی می باشد. اکثریت سطح جنگلهای این سری بین 300 تا 900 متر واقع شده و حداکثر ارتفاع آن از سطح دریا 1500 متر است.

طرح جنگلداری دهجان با مساحت 2512 هکتار به 54 قطعه تقسیم شده که ارتفاع بین 100 تا 1400 متر از سطح دریا قرار دارد. گونه های جنگلی آن شامل ممرز، توسکا، خرمندی و راش می باشد.

طرح جنگلداری خرما مساحتی برابر با 2626 هکتار دارد که 1509 هکتار قابل بهره برداری است. شیب متوسط جنگلها در این طرح حدود 45 تا 50 درصد است. وجود تعدادی یال و دره در این بخش شرایط اکولوژیکی متنوعی را به وجود آورده است. جنگلهای آن در ارتفاع 150 تا 1130 متری از سطح دریا قرار دارند. اکثریت درختها و تیپ غالب جنگل را گونه ممرز تشکیل داده اند ولی گونه های دیگری از قبیل انجیلی، لیلکی، خرمندی و لرک نیز در این قسمت وجود دارند.( معاونت و برنامه ریزی، 1390، 1796ـ 1795 ).

3 ـ 1 ـ 9 ـ  مراتع( چمنزار)

مرتع به صورت چمنزارهای دائمی و سرسبز وجود دارد و بیشتر در قسمتهای جلگه ای و هموار و در نواحی مرتفع کوهستانی دیده می شود( عفیفی ثابت،1389 ، 36).

شهرستان لنگرود در مجموع حدود 3676 هکتار مرتع دارد. این مراتع از نظر مرغوبیت به سه درجه 1، 2 و 3 تقسیم می شوند. مساحت هر یک از آنها بدین قرار است:

1ـ مراتع درجه 1 در حدود 650 هکتار، این مراتع از نظر علوفه دهی و خوش خوراکی بر دو درجه دیگر برتری دارد.

2ـ مراتع درجه2، که اکثریت مراتع شهرستان را شامل می شود 2826 هکتار.

3ـ مراتع درجه 3، که مساحت آنهانسبت به دو نوع دیگر چندان قابل توجه نمی باشد 200 هکتار است.

مراتع لنگرود شامل شیر چاک، سعید سرا، قاضی دشت و چهل دشت است. از دو راه اصلی می توان به مراتع مزبور دست یافت: یکی از مسیر لاهیجان و سیاهکل و دیگری از راه لنگرود و املش.

گونه های علفی که در مراتع این شهرستان رویش دارند عبارتند از: بروموس، نیستوکا، آستراگالوس و لولیوم( معاونت و برنامه ریزی، 1390، 1796 ).

3 ـ 1 ـ 10 ـ  محیط زیست

شهرستان لنگرود به علت داشتن مناطق جنگلی و جلگه ای دارای انواع جانوران و پرندگان متنوع است. در مناطق جنگلی آن به خصوص در ارتفاعات لات و لیل و تیکسر جانورانی از قبیل پلنگ، خرس قهوه ای و گربه جنگلی زیست می کنند و پرندگان مهاجر در فصول سرد به مناطق ساحلی و تالابی آن روی می آورند.

منطقه شکار ممنوع چاف، با وسعت 700 هکتار، یکی از مناطق حفاظت شده شهرستان لنگرود است که در سال 1380 منطقه شکار ممنوع اعلام گردید. این منطقه که تالابی و نیزار است محل زمستان گذر انواع پرندگان مهاجر و مرغابی سانان می باشد.

استخر طبیعی کیا کلایه، این آبگیر طبیعی با پوشش گیاهی نیزار در گذشته های نه چندان دور محل زمستان گذر پرندگان مهاجر بود، اما امروزه به دلیل گسترش شهر و واقع شدن آن در مرکز شهر، ارزش زیستگاهی خود را از دست داده، بخشی از آن به شالیزار تبدیل شده و بخشی نیز مورد ساخت و ساز قرار گرفته است که همچنان ادامه دارد.

3 ـ 1 ـ 11 ـ  رودخانه ها:

شبکه آبهای جاری در سطح شهرستان لنگرود جز حوضه های شرق گیلان است. ویژگی های آبدهی رودخانه های شهرستان لنگرود به شدت تحت تأثیر و ویژگی های اقلیمی و توپوگرافی منطقه است. به نحوی که طول رودخانه کوتاه بوده و وسعت حوضه آبریز آنها چندان وسیع نیست. بارندگی به نسبت متوسط سالانه کشور بسیار زیاد بوده ( بیش از 1000 میلی متر ) و بیشتر به فصل پاییز تعلق دارد، حداکثر دبی نیز در مهرماه اندازه گیری شده است که نشانگر رژیم بارانی رودخانه های آن است. از مهرماه تا اسفند ماه دبی با آهنگ ملایمی کاهش یافته و از اسفندماه مجدد افزایش می یابد و در فروردین ماه به اوج خود می رسد. منتهی حداکثر کمتر از دبی اوج مهرماه است( 4/14% ) که نشانگر تشدید ذوب برفهای ارتفاعات است. از این زمان دبی کاهش تدریجی یافته تا به حداقل خود در خرداد ماه ( 7/4% ) می رسد.

به طور کلی رودخانه ها مهمترین منبع تأمین کننده آب مورد نیاز کشاورزی محسوب می گردند که به عنوان عمده ترین بخش فعالیت اقتصادی و تأمین معاش ساکنین این شهرستان جایگاه بس مهم دارند، مهمترین رودهایی که در این محدوده جریان دارند عبارتند از: رودخانه شلمانرود، بارکیلی رود و لنگرود رودخان که از میان این سه رود تنها لنگرود رودخان از مرکز شهر عبور می کند( عفیفی ثابت،1389 ،43 ).

3 ـ 1 ـ 11 ـ 1 ـ رودخانه شلمانرود

این رودخانه مهمترین رودخانه دائمی شهرستان لنگرود می باشد. این رودخانه از دو شاخه بارلیکی رود و شلمانرود تشکیل شده است مساحت این حوضه آبریز در حدود 392 کیلومتر مربع اندازه گیری شده سرشاخه شلمانرود از کوههای هلودشت، خرکال، تانیش کوه با ارتفاع حدود 244 متر سرچشمه گرفته رژیم این رودخانه برفی و بارانی بوده و دارای دو دبی پیک ( زمان پر آبی ) در بهار و پاییز است. متوسط سالانه حجم آب جاری در آن 248 میلیون متر مکعب است .این رودخانه دارای دو ایستگاه هیدرومتری بوده که در جدول پایین مشخصات آن آورده شده است

رود خانه بارکیلی رود

شاخه فرعی از رودخانه شلمانرود محسوب می شود و از بخش جنوبی حوضه شلمانرود سر چشمه می گیرد. وسعت حوضه آبریز آن 184 کیلومتر بوده و از بلندترین نقطه با ارتفاع 1585 متر جاری می شود. طول این شاخه 27 کیلومتر بوده و دارای رژیم بارانی است. جریان پایه این رودخانه کمتر از شاخه اصلی شلمانرود است. ولی حجم سیلابها بیش از شاخه شلمانرود اندازه گیری شده است بر روی این رودخانه هیچ ایستگاه اندازه گیری دبی آب احداث نشده است. این رودخانه حوالی روستای خرشتم به شاخه اصلی شلمانرود می پیوندد. در جدول شماره (9 ـ 3) متوسط دبی ماهانه مشاهده می شود که از مردادماه شروع به افزایش نموده ودر مهر ماه به بالاترین حد خود می رسد.

جدول شماره(9 ـ 3 ) معدل بارندگی ماهانه ایستگاههای کلچال و شلمان و ضریب همبستگی آنها بادبی متوسط ماهانه

منبع: سازمان آب منطقه ای استان گیلان 1393

3 ـ 1 ـ 11 ـ 3 ـ رودخانه لنگرود رودخان

بعد از شلمانرود لنگرود رودخان مهمترین منبع آب سطحی در شهرستان لنگرود محسوب می گردد. این رودخانه بیشتر به یک زهکشی طبیعی شباهت دارد. طول این رودخانه 54 کیلومتر بوده و دارای کمترین شیب می باشد( کمتر از 01/0) .این رودخانه بواسطه شیب اندک خود قدرت بالایی نداشته و به دلیل ورود فاضلابهای روستایی و شهری از لحاظ میکروبی به شدت آلوده است. میزان دبی این رودخانه حدود 222 میلیون متر مکعب بدست آمده است.ا ین رودخانه در چمخاله به شلمانرود پیوس ته و به دریا می ریزد. حداکثر دبی روزانه این رودخانه 9/90 متر مکعب در ثانیه اندازه گیری شده است. از لحاظ شوری این رودخانه مشکل عمده ای ندارد.

جدول شماره ( 10 ـ 3  ): ویژگی  اساسی رودخانه لنگرود

بطور کلی نوسان سطح آب خفیف بوده و در مجموع سفره در یک حالت تعادلی قرار دارد، کلا نوسان سالیانه عمق سطح آب زیرزمینی حداکثر2 متر تا حداقل 5/1 متر اندازه گیری شده که معرف تعادل سطح آب زیرزمینی در فصول مختلف است(منصوری،1388 ، 37ـ 36 ).

رودخانه لنگرود یا کهنه سفید رود از جنوب دهستان چاف می گذرد. در دهستان گل سفید رودخانه لنگرود از شمال آن و شلمانرود از جنوب این دهستان به صورت عرضی عبور کرده و به دریای خزر می ریزد. سرشاخه های مهم زیر حوضه رودخانه شلمانرود از ارتفاعات دهستان اطاقور سرچشمه گرفته و نهایتاً شلمانرود را تشکیل می دهند. رودخانه ای که از دهستان لات ولیل عبور می کند سرشاخه های زیر حوضه فرعی شلمانرود از ارتفاعات این دهستان به صورت جنوب غربی، شمال شرقی عبور می کنند، و رودخانه شلمانرود با جهت شرقی و غربی از جنوب و شرق دهستان دریاسر عبور می کند. فقدان رودخانه مهم در دهستان دیوشل از نظر آبهای سطحی در طول دوره گرم سال( بهار و تابستان ) اهالی این دهستان با مشکلاتی مواجه می شوند( معاونت برنامه ریزی، 1390، 1834 ).

ویژگی های انسانی

3 ـ 2 ـ 1 ـ جمعیت و سکونتگاه

شهرستان لنگرود از لحاظ همجواری با دریا، که زمینه ساز توانهای طبیعی فوق العاده ای در منطقه است که در جهت بهره برداری های کشاورز ـ دامپروری ـ صید می باشد که در نهایت می تواند منجر به استقرار صنایع تبدیلی متناسب با فعالیتهای انسانی در منطقه باشد. صنایع مرتبط شیلات ـ نوغانداری ـ برنجکاری ـ چای ـ تولید علوفه و . . . بخش مرکزی عمدتاً شامل تیپ ساحلی بوده که دارای قابلیت‌های مختلفی همچون صیادی ـ بندرگاهی ـ توریستی ـ اسکان شهری ـ حمل ونقل ـ بازرگانی و خدماتی است. موقعیت مطلوب خاک مرغوب، بارش فراوان و اقلیم معتدل از عمده عوامل اسکان و استقرار و بویژه تراکم زیاد جمعیت بشمار می روند. در کلیت هر چه از قسمت دریا به کوهستان پیش رویم شیب زمین افزایش یافته و نواحی کوهستانی عملاً با مشکلات زیادی در راه دخل و تصرف انسانی و دسترسیها  بوجود می آورد. بخش مرکزی شهرستان لنگرود بدلیل داشتن کمترین شیب دارای حداقل مشکلات مرتبط با دسترسی ها بوده و شامل متراکم ترین قسمت شهرستان از لحاظ اسکان جمعیت است.(شکر گزار، 1385، 3).

براساس نتایج سرشماری نفوس و مسکن سال 90، شهرستان لنگرود دارای 44263 خانوار و 137272 نفر جمعیت بوده است. از مجموع جمعیت شهرستان لنگرود 20519 خانوار ( 92037 نفر ) در شهر و 14842 خانوار( 45235 نفر ) در روستا زندگی می کنند.

جدول (11 ـ 3 )جمعیت شهرستان لنگرود بر اساس سرشماری سال 90

منبع: سرشماری نفوس و مسکن سال 90

بررسی نرخ رشد جمعیت شهری و روستایی شهرستان لنگرود طی دوره های سرشماری 65 تا 90 نشان می دهد که نرخ رشد70/0 و مثبت می باشد، نرخ رشد در سال های 75 تا 85 ، 85 تا 90، به ترتیب 25/0- و 03/0- می باشد که نشان دهنده نرخ رشد منفی جمعیت در این سال ها می باشد.نرخ رشد جمعیت شهرنشین در تمام این سالها مثبت بوده و نرخ رشد جمعیت روستایی در تمام سال ها منفی بوده و سیر نزولی داشته است.

جدول شماره(12 ـ 3) تعداد جمعیت و نرخ رشد به تفکیک روستاها طی 90 ـ 65

منبع: سرشماری نفوس و مسکن سال 90

طبق آمار بدست آمده درصد جمعیت شهرنشینی شهرستان لنگرود نشان می دهد که در طی 4 دوره سرشماری 65, 75, 85, 90 رشد آن افزایشی بوده است، و برعکس جمعیت روستانشینی این شهرستان طی این دوره ها کاهش چشم گیری داشته است.

جدول(13 ـ 3 ) درصد شهرنشینی و روستانشینی شهرستان لنگرود

منبع: مرکز آمار ایران 90

جدول شماره ( 14 ـ 3 ) جمعیت مرد و زن، نسبت جنسی، خانوار، بعد خانوار، به تفکیک دهستان

منبع: مرکزآمار ایران : سرشماری عمومی نفوس مسکن شهرستان لنگرود سال 90

جمعیت 6 ساله بالاتر دهستان های مورد مطالعه نشان می دهد که در تمام دهستان ها جمعیت 6 ساله بیشتر زنان بوده نسبت به مردان بیشتر بوده است.  به جز دهستان چاف، که جمعیت 6 ساله مردان آن بیشتر بوده است.